Warsztat aktorski zdobyty w szkole aktorskiej. Wdzięk i czar. Piękna, miękka barwa głosu. Talent wokalny i komediowy. Świetnie się ruszał, pisał muzykę i piosenki. Pojawienie się dźwięku w kinie zbiegło się początkiem jego kariery. „Manewry miłosne” dały kinu polskiemu ogromnie popularnego amanta filmowego. Pensjonarki przynosiły mu kwiaty, liściki, wiersze, portrety i rysunki serc. Powstawało z nim po kilka filmów rocznie, a scenarzyści pisali role specjalnie dla niego.
Klasa i szlachectwo oraz piękna karta wojennego bohaterstwa. Między innymi brał udział w kampanii wrześniowej i walczył pod Mone Cassino. Po wojnie był śledzony przez bezpiekę, donoszono na niego. Nie pojawił się już w filmach, grał w warszawskich teatrach. W 1957 wystąpił w roli Księcia w spektaklu Teatru TV „Heloiza i Abelard” w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. Wspaniały Książe przedwojennego kina, Aleksander Żabczyński.
Dorota
„Jadzia”, fragment filmu:
http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/9227
Artykuł Kino_kultura – Partnera Radia Istebna
