Wćias wstowały. Nejpryndzyj rzykowały, spiywały godzinki, zakłodały ćiepiec na głowym. Jak byś wyśła bez ćiepca na pole tóź by Cie móg pierón zabić! Na potoku abo w laworze prały i wyźimały w rynkach, wiysiały pierziny i prani na zorymbie, biglowały. Kabotki i kośiule wyśiwały i róźie heklowały. Ruźićki do Rabinki łoddowały, wełnym przyndły na kolewrotku, kopyca i rynkawice śtrykowały, na krosnach płótno tkały. Topiły w piecu, warziły na blaśi, trzyły ziymnioki na kluski, placki abo kubuś. Kuróm zasuły, wajca pozbiyrały, w chlywie łodbywały, krowićki doiły, cielyn naplekały, koćkóm do halbije mlyćka naloły, mlyko łocedziły, śmietónkym zbiyrały, masło ubijały, syr łogrzywały. Jak uź było po świyntym Jónie tóź baćiowi i juhasóm jedzyni na sałaś zaniysły, nazod zaś buncu, bryndzy ći łościpków przismyćiły. Krowićki na prziłóg wyganiały, przemykały i na wiećiór do chlywa skludzały. Aji bykowi trowy na potoku ukosiły i za jaśle hynyły. Kwaki sadziły, ćwiklym przerywały, gnój na kopanisku roztrzónsały, w ziymniokach kopały. Przi sianach trowym roztrzónsały, łobracały, płostkowały, skłodały i aji zagrabowały. Powrósła skryncały i łostrewki coby ich wiater nie rozwalił, łowiónzowały. Majowe przi kaplićkach spiywowały, w połednie robotym w polu ći w chałpie poniechowały i jAnioł Pański na głos łodmawiały, kaplićki wdycki świyźimi kwiotkami umojały. Zboźi toćiały, w dzichtach siano do stodoły nosiywały, przi młócyniu łodgrabowały. Grziby, borówki, łostrzyńźlice zbiyrały, aji teź kwiatu lipowego, liścio maliny, macierzónkym, dziurawiec, głóg. Po raki zaśły do potoka, aji lecykiedy chyciły pstrónga na łobiod. Smaźiły krepliki i marmeladym ze śliwek, piykły miynsa, buchty, kołoćie aji dorty. Drzyły kartaćiami deliny tak yny furćiało!.Przewaźnie po dziesiyńć, dwanost aji patnost dziecek rodzywały. Nejmłodsióm cerym z piersi wykormiły, starsim dzieckóm gryski abo śiuli uwarziły. Pieluchi w potoku prześluchały, źdźiorby cerowały, dziecka w laworze kómpowały, chłopu jedzyni do roboty rychtowały. Gynsi śkubały, śkubaćki robiywały, pierziny usypowały, wiano dlo cery w skrzini wołoskij rychtowały. Jak sie trefiło, tóź rade tańcowały, dziynnie kościelne i górolski pieśnićki przi robocie spiywowały. Przi paśiyniu po gróniach wyskały, hokały i holofiły. Na zimym drzewo z chłopym ryńćnie rzezały. Liścio na ścielyni do brogu naznosiały. Wieśielowe wińce, połaźnićki, wónióńćki wiły. Kupa wdycki rzykowały. A były taki bezkurcyje, ale chłopi rzóndzóm, iźie ich było mało, co aji w nocy ćiasym róntowały …
Móg bych tego wiyncel łopisać, ale myślim, źie isto starći! Dyć wśiecy widzóm, iźie downiyjśi baby były robotniyjśi, łoców i chłopów poćiuwały i wdycki w śiumnym ćiepcu chodzywały…
Ślabikorz dlo Panów:
ślabikorz – poradnik do nauki słówek i zwrotów
Pan – tyn co mo wśiecki pinióndze i wśiecki rozumy pozjodoł
baba – w sumie to samo co dama, księżniczka
zorymba – ogrodzyni ze źierdzi
lawor – duża miska
biglować – prasować
kabotek – wyszywana bluzka góralska
heklować – szydełkować
ruźia, rużićka – koronki koniakowskie
topić w piecu – palić w piecu
łodbywać – pielegnowac i karmić dobytek
naplekać cielyn – napoić małe cielę mlekiem
halbija – miska dla zwierząt
prziłóg – łąka
hynóć za jaśle – dać do żłobu
kwaki – brukiew
płostkować – robić kupki siana
toćiać – robić snopki
krepliki – pączki
buchta – słodkie ciasto bez dodatków, je się je z mlekiem abo moćianiną (roztopionym masłem czy smalcem)
dorta – tort
deliny – podłoga z desek
ździorby – ubrania
wyskać – wydawać przeciągły, wysoki, gardłowy dźwięk podobny do jodłowania
hokać – śpiewnie wołać kogoś tak, że aż wielokrotne echo odbija się po gróniach
holofić – wesoło przekomarzać się
bróg – zadaszona komora z desek
kupa wdycki – dużo zawsze
rzykać – modlić się
rzóndzić – to prawie to samo co mówić, yny prowdziwie
róntować – rozrabiać, hałasować
isto – chyba
poćiuwać – słuchać
napisoł: Ondrzej Suśka z Rupiynki łod Fiedora
