Dziś przypada kolejna rocznica jego tragicznej śmierci. Trudno powstrzymać się od refleksji nad tym niezwykłym człowiekiem i jego magicznym światem, który wciąż fascynuje i inspiruje.
Pozwólcie, że przedstawię go krótko – może już wszystko wiecie, ale jeśli nie, koniecznie sięgnijcie po jego twórczość. To absolutny obowiązek!
Bruno Schulz, urodzony w 1892 roku w Drohobyczu, to postać, którą trudno zapomnieć. Jego dzieła przenoszą nas do innego wymiaru, gdzie każdy szczegół nabiera znaczenia, a rzeczywistość subtelnie splata się z fantazją. Pamiętacie „Sklepy cynamonowe” czy „Sanatorium pod klepsydrą”? Te opowiadania przenoszą nas do małego, prowincjonalnego miasteczka, gdzie wszystko wydaje się możliwe dzięki jego nieograniczonej wyobraźni.
Choć Schulz najbardziej znany jest jako pisarz, był również utalentowanym rysownikiem. Warto poświęcić chwilę, by poszukać jego prac w Internecie – są równie niezwykłe, co jego literatura.
W życiu codziennym Schulz był cichym, skromnym człowiekiem. Pracował jako nauczyciel rysunku, choć nie była to jego wymarzona praca. Uczniowie zapamiętali go jako łagodnego, lecz pełnego autorytetu pedagoga. Cierpiał na agorafobię i często zmagał się z depresją. Te trudności, zamiast go złamać, zdawały się pogłębiać emocjonalną siłę jego twórczości, czyniąc ją tak wyjątkową i autentyczną.
Niestety, wojna okazała się dla niego wyrokiem. Po wkroczeniu Niemców do Drohobycza Schulz został zamknięty w getcie. Choć próbował uciec, nie udało mu się. 19 listopada 1942 roku zginął, zastrzelony przez niemieckiego oficera Karla Günthera. Okoliczności jego śmierci pozostają tajemnicze, a niektórzy badacze twierdzą, że była to rozgrywka między oficerami SS.
Schulz pozostawił po sobie dzieła, które inspirują kolejne pokolenia, choć wiele z nich nigdy nie zostało ukończonych, w tym legendarna powieść „Mesjasz”. Jego twórczość przetłumaczono na ponad 30 języków, a Schulz jest dziś jednym z najbardziej cenionych polskich pisarzy na świecie.
Można tylko żałować, że jego losy zakończyły się tak brutalnie. Jednocześnie trudno oprzeć się wrażeniu, że to właśnie ulotność jego życia oraz niedokończone dzieła dodają tej twórczości niezwykłego, niemal metafizycznego wymiaru. Schulz, choć nieobecny, wciąż prowadzi nas przez magiczne zaułki Drohobycza i przestrzenie, gdzie granice między rzeczywistością a snem przestają istnieć.
