W kierych łónie twoja dola,
Kiere śiumióm kłosym złotym,
Zlote łOjców twoich potym.
Ći kochoś tóm ziymiym świyntóm,
Krwióm twych łojców prześiónkniyntóm,
Z kierej kwitnóm krwawe maki …
Ći ty jeźieś bracie taki,
Cobyś z źicio, krwi łofiarym
Doł za polskóm wolność, wiarym…
Ći ty kochoś, bracie drogi,
Twojij chałpki niski progi,
Dźwiyrze łotwarte … biołe ściany …
Hónor polski nieskolany,
Łojców twoich cnoty stare,
Źiwóm, silnóm, świyntóm wiarym,
Kiero dzisio biada, biada,
Mortwiejónco, chwiejno, blado,
Bo dziśka wiary przeniewierce…
zatruwajóm twoje śierce.
Kochoś jynzyk twój łojcisty,
Tak przecudny i kwiecisty,
W kierym w piyrsich dni poranki
Spiywała ci kołysanki
Twojo matka nutóm synnóm…
(…)
Kochoś bracie stan twój kmieći
I Moś jego godność w pieći?
Dumnyś, źie w twojij chłopskij dłóni
Siła, co „źiwi i bróni…”?
Żie w twym, bracie, chłopskim stanie
Jest łOjćizny zmartwychwstanie…
Kiedy milijóny gminu
Zbudzóm się do źicia ćinu?!
Kochej bracie, kochej siostro,
Całóm duśióm, śiercym, „łostro”!
Twóm łOjćiznym, świyntóm wiarym,
Twojóm gwarym, cnoty stare !
Jest to tłumaczenie na gwarę istebniańską wiersza zasłużonego przedwojennego poety ludowego z okolic Wadowic – Antoniego Kucharczyka ps. JANTEK Z BUGAJA – „CZY TY KOCHASZ?”
tłumaćił Ondrzej Suśka z łOgrodu
