„ Osiem lat miałem i już w konie jeździłem.Jak miałem trzynaście lat, młóciłem razem z chłopami. Cepy musiały chodzić jak maszyna, jak zegarek. Jak miałem osiemnaście lat, wyjechałem z Polski. Do Francji. Miałem chleb, chciałem bułki. Poszedłem do kopalni. Dziewięć lat w kopalni, ty wiesz, co to jest? Korytarze we Francji są bardzo niskie. Nie tak jak u nas. Trzeba było rąbać, leżąc na plecach. Ile razy jak tak leżałem, przeklinałem, na czym świat stoi i chciałem, żeby to wszystko się na mnie zapadło. Potem wyjechaliśmy z mamusią na południe. Tam znowu pracowałem. Dwadzieścia lat u „Gramonta”. Całe swoje życie pracowałem. Jak wół. Teraz wróciliśmy do Polski i tak samo. Nie mam szkoły. A ty masz szkołę, to się ucz, mój chłopcze, żebyś miał lepsze życie, żebyś nie musiał tak jak ja”.
Edward Stachura fragm. opowiadania „Która jest jak oliwa”
na zdjęciu obraz autorstwa Cesara Pattein’a
Jaka jest Wasza opinia? Czy współcześnie te poglądy zachowały coś ze swej aktualności? Czy wciąż warto się uczyć?
Zachęcamy do wyrażenia swojego zdania w komentarzach …
