„Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma”

Ten fragment wiersza Wisławy Szymborskiej stał się inspiracją etiudy poetyckiej z Antologii Spoon River — kilku wierszy czytanych przez Danutę Niemczyk, Patrycję Bury i Andrzeja Suszkę. Bohaterami Antologii są mieszkańcy pewnego miasteczka, którzy kiedyś żyli obok siebie, a teraz leżą obok siebie… martwi.

To subtelna refleksja nad życiem przed i po przekroczeniu progu śmierci. Mieszkańcy Spoon River, choć umarli, zostawiają po sobie echa i wspomnienia, jakby chcieli, aby ich życie, pełne sukcesów, porażek, nadziei i rozczarowań, nigdy nie poszło w zapomnienie. Każdy wiersz to błysk wspomnienia, przypominający nam, że życie jest jak migotliwe światło, które gaśnie, ale pozostawia po sobie ślad.

Antologia Spoon River tworzy swoisty dialog między duszami mieszkańców, którego echo brzmi także w nas, słuchaczach. Wspólne czytanie tych wierszy to podróż do głębin ludzkich pragnień i obaw, które pozostają niezmienne mimo przemijających pokoleń.

Podróż przez życie, której kres nie jest końcem. Gdy recytatorzy nadają życie słowom martwych, pojawia się świadomość, że każdy z nas jest częścią tego samego kręgu życia i śmierci. Ich historie otwierają nas na refleksję, że kres ziemskiej drogi nie jest milczeniem, lecz przypomnieniem o trwaniu pamięci.