Everest

Na tej wysokości zachodzące słońce niczego nie ogrzewa… brakuje tlenu – okna powietrza są szczelnie zamknięte targany wichurą luksusowy namiot za kilka tysięcy doprowadza do szaleństwa gdy: a – szczytu nigdy nie osiągnę be – zawrócić się już nie da a, w głębokich dolinach ludzie właśnie zapalają latarnie bo sieć ulic musi być jasna – numery domów czytelne tam w ciepłych arteriach ruszają kawalkady do kotów witających w progu – szczekających psów tam ulubiony klawisz wywoła przypadkową muzykę i jest szansa na ucieczkę od wyznaczonych celów na moim evereście mogę jedynie wyłączyć telewizor rozbić szkło – nacisnąć guzik bezpieczeństwa i czekać w wąwozie rozlegnie się dźwięk syreny …wiem ekipy ratunkowe mając za drogowskaz czerwone światełka w mojej świadomości nie dotrą na czas na schodach są lawiny śmieci – winda się zacina jestem coraz bardziej przezroczysty na zmierzch pokaleczone ręce na krótko zatrzymują ramy świata nałykałem się chmur, przedawkowałem…