Po pierwsze, przekombinowana moim zdaniem. Taka trochę…bez sensu, albo mnie się tego sensu nie udało odnaleźć, co jest wysoce prawdopodobne, choćby z tego powodu, że to była książka do poduchy, i, przyznaję, zdarzało mi się oko przykmnąć w trakcie lektury, nie ze względu na nudną książkę , bo, o dziwo czytało się ją całkiem dobrze, tylko z powodu pory później i ogólnego mieniadośćwszystkiego pośród nocnej ciszy, przerywanej czasami radosnymi oznakami udanej i upojnej nocy moich sąsiadów, a raczej sąsiadek.
Przerażonam byłam posiadaniem broni w USA przez wszystkich, łatwej dostępności, co w tej książce skutkowało strzelaninami co i stronica. Albo nawet gęściej. Latają tam wszędzie uzbrojeni po zęby i nie wahają się uzbrojenia owego użyć.
Apekt psychologiczny…no nie wiem, generalnie nieźle, poza jedną rzeczą. 13 letnie dziewczę używa języka i zachowuje się jakby miało lat duuużo więcej. Ot taki dysonans, ale zgrzytania moich zębów powodował, chyba jednak nie na tyle, żeby to przeszkadzało moim sąsiadom w miłosnych harcach, a na odwrót, mnie owszem.
W dodatku ckliwa jest ta książka jak dziewica przed pierwszą nocą. Ja mam alergie na takie ujmowanie spraw, bo życie to nie je bajka, jak mawia ludowe przysłowie.
Podsumowując.
Lubię pisanie autorki, poprzednie książki czytało mi się znakomicie. Tu się jakiś niefart trafił, ale przeboleję, mam jeszcze gdzieś na półce jedną pozycję. Dam ostatnią szansę, bo jak kolejna będzie taka sobie, to odpuszczę, szkoda czasu.