Lemiyś iskrym wykrzesoł…
Twardo bracie ta ziymia!
Mały chłapiec co łopraty
Ledwo uniyść móg w rynkach,
Śieł za pługym i skropioł
Łzami ziymiym na gróniu.
łOjciec silny jako Jantała
Pług do ziymi prziciskoł,
A pług zgrzitoł i zgrzitoł
I na boki sie ciskoł.
Tak powiado przisłowi:
Żie stela blisko do nieba,
Żie tu wody poćióntek…
Za to kóniec je chleba.
Ziymio mojo beskidzko,
Ziymio twardo jako skała,
O, nieroz sie po tebie
Krew moich braci poloła!
A tyś krew tóm wypiła,
Kości wziyna do łóna,
Tu sóm moi łojcowie
W tych ubogich zogónach
Niech tam ludzie se gwarzóm…
Tyś mi Ziymio je miło,
Bo tam, pod tym grónićkym
Kości łojców przikrywoś
autor wiersza „Orka” – Wawrzyniec Hubka
łopraty – lejce
Jantała – znany w Trójwsi siłacz mieszkający pod szczytem Ochodzitej
Wawrzyniec Hubka (1921 – 1999) – poeta ludowy Żywiecczyzny , którego twórczość cechuje pogoda ducha i życzliwość jaką darzył nie tylko swoich bliskich.
Wawrzyniec Hubka urodził się na Żywiecczyźnie w beskidzkiej malowniczej wsi Złatna w rodzinie drwala Jana Hubki i Marii z domu Fujak. Tu ukończył szkołę podstawową i wnet podjął pracę w lesie jako drwal.
W latach 1945- 1947 walczył w partyzantce w Narodowych Siłach Zbrojnych w oddziałach „Sztubaka” – Antoniego Bieguna . Nosił dwa pseudonimy „Drwal” i „Góral”.
Więcej na stronie: http://nsz.com.pl/index.php/zyciorysy/233-wawrzyniec-hubka
tłumaćiyni na gwarym istebniańskóm: Ondrzej Suśka z łOgrodu
