Skoro jyny łokym
Zazdrzym na połednie,
zaroz się Karpaty
uśmiychajóm cudnie.
A kiedy Ćadećka
strzybnóm splatkóm płynie,
Tóź mie rozćiulyni
za serduśko trzimie.
Dy się ze snu zbudzim,
Witóm jóm co rano,
Bo to moja wioska,
rodzinno, kochano.
Tu żiech sie urodził,
tuch sie wychowywoł,
tu mie moja Matuś
do snu kolybali.
I ućili kochać
Boga i łOjćiznym,
ućili uprawiać
nasióm łojcowiznym.
Pómnym na Ich słowa,
w pracy sie nie lynim,
kochóm wioskym swojóm
i po łojcach ziymiym.
wersja żeńska …
Moja dziedzina
Jedni chwolóm miasta
inkśi łobce kraje,
mie się wioska moja
Nejpieknijśióm zdaje.
Skoro jyny łokym
Zazdrzym na połednie,
zaroz się Karpaty
uśmiychajóm cudnie.
A kiedy Ćadećka
strzybnóm splatkóm płynie,
Tóź mie rozćiulyni
za serduśko trzimie.
Dy się ze snu zbudzim,
Witóm jóm co rano,
Bo to moja wioska,
rodzinno, kochano.
Tuch sie urodziła,
tuch sie wychowała,
tu mie moja Matuś
do snu kolybali.
I ućili kochać
Boga i łOjćiznym,
ućili uprawiać
nasióm łojcowiznym.
Pómnym na Ich słowa,
w pracy sie nie lynim,
kochóm wioskym swojóm
i po łojcach ziymiym.
Autor przekładu: Andrzej Suszka (wiersz jest przerobioną na gwarę istebniańską wersją utworu Michaliny Kurowskiej pt. „Moja wieś”)
