łod łobyćajnego rzykanio do strómów.
Zapoćiuwano w ćiurćiyni Ćiadećki dajym sie głoskać zimnym falóm.
Zima wchodzi w źiły. Zostawio znaćki na skurze.
Miyndzy tyćkami tataraku modro waźka.
Przecino skrzidłami ciśiym.
Ze śpar w ziymi wyćiorbujóm sie zaskrońce.
Hladajóm kamiyni, ciepłych miyjsc.
Zwijajóm się w strzybne wzory.
Łobziyróm ich rajzym przez trowy.
Ćichućki wychodzyni z ciynia.
Płynym wroz z nimi ku pasiónku.
W łotumaniajónce wónie. Zioła, kwiotki,
słónećne plamy, barwiónce skurym pyłki.
Tak chcym się zestarzić. Miyndzy mchami i liściami.
Z śiercym łotwartym dlo ptośków,
z dzieciackim zachwytym w łoćiach i pewnościóm,
źie do śćiyńścio wystarći porym śieptów i zaklyńć.
Zielóny kamyćiek w rynce i chodnićiek przez las.
Justyna Koronkiewicz – Proste drogi
Tłumaćiyni na gwarym istebniańskóm: Ondrzej Suśka z łOgrodu
Autor obrazu: Emil Rau
