No więc mamy tu Romana Opałkę, artystę, którego największą pasją w życiu było… liczenie. O tak, bo kto nie lubi liczyć, prawda? Tylko zamiast cyferek na nudnym kalkulatorze, Opałka miał pędzel, płótno i nieskończoną ilość farby, która – uwaga, uwaga – stawała się coraz jaśniejsza! Wiesz, jak w tych filmach, gdzie bohater coraz bardziej zbliża się do światła? Mniej więcej tak to wyglądało.
Licznik czasu w akcji
Zaczął swoją przygodę z liczeniem w 1965 roku i pomyśl tylko, każde pociągnięcie pędzla to kolejna liczba, kolejna sekunda życia. Jakby każdy dzień spędzony z pędzlem był kolejną stroną w dzienniku. Ale nie byle jakim, bo przecież każda liczba to dzieło sztuki! I tak Opałka malował, liczył i filozofował o przemijaniu, bo przecież każdy z nas jest tylko chwilowym gościem w tym wszechświecie.
Końcowa odliczanka
Wizja Opałki była taka, że będzie kontynuował swój projekt aż do śmierci, kiedy to ostatnia liczba zastygnie na płótnie, a jego biała farba zlała się z białym tłem. No i stało się, 6 sierpnia 2011 roku, zakończył swoje ziemskie liczenie, ale jego dzieło wciąż żyje, inspirując i przypominając o wartości każdej chwili.
Artysta, co liczył czas
Roman Opałka był jak bohater epickiego poematu, który zamiast miecza dzierżył pędzel, a jego smokiem była nieskończoność. Dzięki swoim „Obrazom liczonym” stworzył most między tym, co materialne a tym, co pozostaje tylko w naszych umysłach i sercach. Opałka pokazał, że sztuka to nie tylko malowanie pięknych obrazów, ale także sposób na zmierzenie się z nieuchwytnym – z czasem.
