Sylvia Plath.

Zamykam oczy i cały świat umiera; 
Gdy podnoszę powieki rodzi się ponownie. 
(Myślę, że wymyśliłam cię w mojej głowie). 

Gwiazdy zaczynają niebiesko-czerwonego walca, 
Galopem wkrada się umowna ciemność: 
Zamykam oczy i cały świat umiera. 

Śniłam, że czarami wciągnąłeś mnie do łóżka 
I śpiewałeś mi obłąkany miłością, całując mnie całkiem szaleńczo. 
(Myślę, że wymyśliłam cię w mojej głowie). 

Bóg spada z nieba, ognie piekła bledną: 
Wyjdźcie serafinie i mężczyźni Szatana: 
Zamykam oczy i cały świat umiera. 

Wyobrażałam sobie, że wrócisz tak, jak mówiłeś, 
Ale zestarzałam się i zapomniałam jak miałeś na imię. 
(Myślę, że wymyśliłam cię w mojej głowie). 

Powinnam była raczej pokochać ognistego ptaka; 
One przynajmniej wracają wraz z nadejściem wiosny. 
Zamykam oczy i cały świat umiera. 
(Myślę, że wymyśliłam cię w mojej głowie).