Refleksja
Zastanawialiście się kiedyś nad tym, że współczesna kultura zachodnia skłania nas do indywidualizmu, podkreślając odrębność każdego człowieka? Może tak, a może nie… Chciałbym tymczasem dać Wam do przemyślenia zupełnie inny kierunek – budowanie wspólnoty. Co oczywiście nie oznacza, że automatycznie musimy się wyzbyć swojej niezależności i dopasować się „za wszelką cenę” do wspólnoty, choć pewne małe ustępstwa trzeba zrobić, aby zbudować wartościową wspólnotę. Właśnie, jak zbudować i utrzymać wspólnotę, w której będzie nam dobrze z innymi i innym z nami? Postaram się podzielić kilkoma refleksjami z własnego doświadczenia, ale też i zaczerpniętych z innych źródeł. Zresztą, wiele na ten temat napisano i wypowiedziano. To dlaczego mamy taki problem z budowaniem wspólnoty dwojga ludzi, jeśli chodzi o związki, a jeszcze większy w przypadku różnego rodzaju organizacji?
To pytanie pewnie będzie pytaniem otwartym prze kolejne pokolenia. Dlatego zastanówmy się razem, choćby na chwilę: jak stworzyć wspólnotę, która będzie oparta na wartościach, ale jednocześnie nie będzie siłą narzucała swojego stylu.
Wydaje się, że są pewne wartości, ktore dla potrzeb tego przemyślenia nazwę filarami. Każdy może wyobrazić sobie ich dowolną ilość, ale łatwiej będzie, jeśli zminimalizujemy nasze wyobrażenia do tych podstawowych, tak mi się przynajmniej wydaje.
Odpowiedzialność
Zacznijmy od tego najważniejszego – odpowiedzialności. Ludzie, którzy chcą tworzyć grupę, powinni mieć ze sobą dobry kontakt i umieć się dogadać. Ważne jest, aby każdy miał poczucie, że jest ważny i potrzebny. Wspólnota powinna być oparta na wzajemnej odpowiedzialności, a jej członkowie powinni być gotowi pomagać sobie nawzajem. Jeśli więc podejmiesz decyzję, że chcesz należeć do dowolnej wpólnoty, musisz wytrzymać w tym postanowieniu, bo to jest pewnego rodzaju zobowiązanie. Wiem, wiele osób ma dziś problem z podejmowaniem decyzji, nie chce brać na siebie żadnych zobowiązań i nie potrafi powiedzieć nie tylko, co będzie robić w najbliższym miesiącu, ale nawet następnego dnia.
Otwartość
Kolejnym filarem, który ma przeogromne znaczenie, jest otwartość. Wspólnota powinna być otwarta na różnice i szanować indywidualność każdego członka. Ważne jest, aby każdy miał poczucie, że jego zdanie jest ważne i słyszane. Wspólnota powinna być również otwarta na świat zewnętrzny, aby uniknąć izolacji. Jednak sama otwartość powinna mieć swoje granice, inaczej wspólnota rozmyje się i stanie się zlepkiem przypadkowych ludzi.
Cierpliwość
Idźmy dalej. Cierpliwość to trzeci element, który pomaga w budowaniu i utrzymywaniu wspólnoty. Wspólnota to ciągłe zmiany i przemiany, a cierpliwość pozwala na przetrwanie w trudnych momentach. Wspólna praca nad rozwiązywaniem problemów i konfliktów jest bardzo ważna dla utrzymania dobrej atmosfery w grupie. Każdy z nas ma chyba za sobą doświadczenie jej braku i to powinno być inspirujące, a nie destrukcyjne.
Kompromis
Cierpliwość jednak sama nie wystarczy. Potrzebny jest do tego filar, który nazwiemy kompromisem. Możemy długo i cierpliwie słuchać kontrargumentów, ale kiedy nasza sklonność do kompromisu wynosi 0 w skali od 1 do 10, to nic nie pomoże. A wspólna praca nad osiągnięciem porozumienia jest kluczowa dla utrzymania dobrej atmosfery i ustrzymania wspólnoty. Wychodzi więc na to, że wspólnota powinna być otwarta na różne pomysły i sugestie, aby uniknąć stagnacji i rozpadu.
Świętowanie
Kiedy już postawimy te filary, przychodzi czas na ostatni, ale równie ważny filar – świętowanie. Wspólna radość z bycia razem i celebracja drobnych sukcesów pomaga w utrzymaniu dobrej atmosfery w grupie. Dobre słowo i docenienie wysiłku innych są ważne dla budowania relacji. Każdy z nas wie, jak to dodaje skrzydeł – znacznie wiekszych niż Red Bull! A brak radości z bycia razem i robienia rzeczy które cieszą, podcina je skutecznie. Wtedy każda wspólnota; ta złożona z dwóch osób i ta obejmująca całe narody – popada w marazm i z czasem się rozpada.
Na koniec chciałbym życzyć Wam wszystkim, aby każdy miał to szczęście i znalazł swoje miejsce w takiej wspólnocie
